| სექციის კატეგორიები |
|
 |
| სტატისტიკა |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |
|
| შესვლის ფორმა |
|
|
| მინი-ჩეთი |
|
|
|
|
 | |  |
| მთავარი » სასიყვარულო, ლექსები
გაწვიმდა ისევ ერთ დროს,
კვირტებს
შეხსნის მიკუნჭულებს,
ეს წვიმა და ეს ფოთოლი
ისევ ისე იჩურჩულებს.
ისევ
მოვა ის გოგონა, დედას გამოეპარება,
ასე ძვირად რომ დაუჯდა ერთი ბიჭის
შეყვარება.
მოვა გოგო შენნაირი, იისთვალებდანამული,
მოვა ბიჭი
ჩემნაირი, სუმღერა და სალამური.
შეაერთებს გულთაცემას
შეხვედრა და
გარიდნება,
მაგრამ მე ის არ ვიქნები
და ის გოგოც სხვა იქნება. |
თვალს ვეღარ ვუსწორებ
ფრთადაჭრილ ოცნებებს,
ვტორტმანებ, უსიტყვოდ მივყვები კალაპოტს,
ჩემი
რომ არ არის, სხვებმა რომ გათხარეს,
არ ვიცი რა მინდა, საითკენ წავიდე,
ან
რას ვეთაყვანო, ან რა გამახარებს..
და ჩემი ოცნება ირყევა ბურუსში
დარღვეულს
სივრცეს გავს
ელამი ბავშვისას. და ვიცი, ვერასდროს დავიბრუნებ
იმ
ხანას, რომელიც ღიმილში წავიდა.
მარტო ვარ, ბავშვების ხმაური
მამშვიდებს..
ვიღაცას ვუყვარვარ.. მე მაინც მარტო ვარ..
მარტო ვარ,
მცივა და ცხოვრება მაშინებს..
მე აღარ დავუცდი ოქროსფერ გარიჯრაჯს,
გამიგეთ,
მე, ერთ დღეს ფიქრები დავკარგე
და განსჟის უნარიც ლეთაში დაინთქა..
გამიგეთ,
გრძნობები გამებნა და ახლა
სიყვარულს დავეძებ, ლაბირინთს გავდივარ..
ყველაზე
მრუდე და სასტიკი.. ის არის,
ვიცი, რომ განთიადს ვერასდროს ვიხილავ,
რადგან
ერთადერთი, რაც მე გამახსენეს,
გადავიწყებული ტირილის ნიჭია,
.. და
ჩავალ ჟურღმულში, მე რომ გამოვძერწე
და როგორც მოლუსკი, ჩუმად
ავტირდები..
წლები გაივლის და წყლები გადაივლის,
მე კი უხმაურო
სადაფად ვიქცევი.. |
უშენოდ ჩემთვის
სიბნელეა
და შავი სიკვდილის ხეტიალი,
გულ-მკერდს მონატრება
მიბნევია
და ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ ქარაფია
გაკიდული,
გოლგოთის აღმართები რეტიანი,
უშენოდ სიცოცხლეა გაყიდული
და
ეს სიყვარულზე მეტი არის.
უშენოდ დილემი და წკვარამია,
ბოლო
ეშაფოტის სვეტი არი,
უშენოდ არსებობაც არამია
და ეს სიყვარულზე
მეტი არის. |
სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,ულამაზეს ლიანებს
სიყვარული რიგდებოდა და მე --დავაგვიანე
.
რიგში იდგნენ ჭაბუკები,უმეტესად ქალები
შეჰყურებდნენ წიგნის თაროს,მომღიმარი თვალებით
სევდა მწვავდა თვალთა უპეს სევდა გაურიყავი
სიყვარულის რიგში ღმერთო აქაც ბოლო ვიყავი.
და როდესაც დახლთან მიველ ,მომღიმარი თვალებით
სიყვარულით ლაჟვარდს ხელში შეურთდნენ ქალები
წიგნის თაროს შერჩენოდა ერთადერთი კრებული
და გამყიდველს ის თავისთვის ჰქონდა დაგადადებული
სიყვარული რიგდებოდა წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო გაზაფხული იღვიძებდა იაში
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,ულამაზეს ლიანებს
სიყვარული რიგდებოდა და მე--დავიგვიანე |
მე ალავერდში ღმერთს
შეგავერდებ,
ღვთისმშობლის ხატთან დავიჩოქები,
და ალავერდის მდუმარე
ტაძარს,
შენ ლამაზ სულზე ვესაუბრები,
მე ალავერდში სანთელს
ავანთებ,
რომ შენზე ლოცვით ისიც იწვოდეს,
შენ თუ არ იცი როგორ
მიყვარხარ,
ამიერიდან ღმერთმა იცოდეს. |
შენს
სახეს ვლანდავ ყველა გოგოში
შენ სტუმარი ხარ ჩემი სიზმრების
ის ღამე
ჩემთვის სიხარულია
როცა მოდიხარ ჩემს ზმანებებში
იმაზე ფიქრი
მაწვალებს მტანჯავს
ნეტავ შენც ჩემნაირად ხარ?
ალბათ ოდესმე გავიგებ
პასუხს
სანატრელსა და ოცნების პასუხს
შენი სიცივე სიცოცხლეს მიკლავს
იმ
წუთში ვნატრობ სიკვდილს სანატრელს,
მაგრამ მაკავებს რაღაცა გრძნობა
და
მეუბნება:შეჩერდი! რას შვრები?
მას მარტო ტოვებ?!
შემდეგ იწყება
თავიდან ტანჯვა
და მარტოობის შეგრძნება მწარე
ისევ ვეფლობი ფიქრის
მორევში
ისევ მიტაცებს შენზე ფიქრები! |
რომ წახვედი და გამიქრე
ნათელი
დამიტოვე მხოლოდ ერთი სანთელი
ის სანთელიც ჩამოდნა და
ჩაქრა
რადგან უკვე სიყვარული გაქრა.
აღარ მჯერავს აღარც–ერთი
ქალის
აღარც უკვე საკუთარი თავის
და რაც უფრო მეტი წლები გადის
მჯერავს
მახოლოდ ღმერთისა და ხატის.
ახლა უკვე მემალება მთვარე
ღრუბლებს არის
იგი შეფარებული
აღარა სურს მესაუბროს რამე
რომ ა რ ვარ შენზე
შეყვარებული.
მაპატიე რომ გავტეხე ფიცი
სიშორემ და წლებმა ასე
იცის
ეს არ იყო ალბათ შენთვის ძნელი
დაგავიწყდა ბრილიანტის ცრემლი.
მე
მეგონა ჩვენი იყო სამყარო
მივდიოდით გაგიჟების ზღვარზე
შთაგაგნეს,მისი
ღირსი არ ხარო
დაგვაყენეს ჩვენ სხვადასხვა გზაზე.
ალბათ ვინმე იარსებებს ჩემთვის
არ
მოუსმენს სხვის აზრებს და სიტყვებს
ჩემს სიყვარულს დააფასებს მხოლოდ
მე
დამითმობს ოცნებებს და ფიქრებს.
არ თქვა ვინმეზე მეტი ხარ რამით,
არ
თქვა ვინმეზე მეტი შექმენი,
არავინ იცის დრო ვის რად გვაქცევს
"დრონი
მეფობენ, და არა მეფენი". |
მოვიდა სასწრაფო, პულსი
გასინჯეს
მითხრეს ფეთქვასო, ჯერ ცოცხალია
რა დაემართა მკითხა ექიმმა
ეს
ყველაფერი იმ *ლის ბრალია;
ვთქვი ეს მე და გვერდზე გავხედე
იმ დიდი
კამაზის ნაბი*ვარ მძოლსა
თუ ვერ გადარჩება ჩემი მარია
მე შენ
მოგი*ყნავ დედას და ცოლსა.
და დააწვინეს საკაცეზედა
ჩასვეს სასწრაფოს
მანქანაშიდა
მარია ღელავს, თან მე მიყურებს
მისი სუნთქვები ძლიერ
გახშირდა.
როგორც იქნა მივიყვანეთ
რომელიღაც კლინიკაში
ექიმებო
დატრიალდით
თორემ ჩაგრეცხავთ უნიტაზში.
გაკერეს და გამოკერეს
ჩემი
ლოვე მარია
აი ექიმიც გამოვიდა
ჩემსკენ მოუჩქარია.
ყველაფერი
კარგად არის:
შევძელ მისი გადარჩენა
რა კარგია ვფიქრობ ჩემთვის
მუცელშია
ჩემი ენა.
შევდგი ფეხი პალატაში
ჩავიხედე მის თვალებში
იგი
ჩემსკენ გამოქანდა
და მოექცა ჩემს მკლავებში.
ბევრი ვკოცნე და ვეხვიე
გამიხარდა
ძალიანო
ლაფაჩასნაირი პოეტები
კიდე ბევრნი არიანო.
ესეც ლექსის
დასასრული
გადამირჩა სიყვარული
აღარ მომიწევს ყოველ დილას
სასაფლაოზე
სიარული... |
სიყვარული რიგდებოდა
წიგნის
მაღაზიაში,
ის დღე იყო გაზაფხული
იღვიძებდა იაში...
მზე
კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,
ულამაზეს ლიანებს,
სიყვარული რიგდებოდა
და მე...დავაგვიანე...
რიგში იდგნენ
ჭაბუკები,უმეტესად ქალები
შეჰყურებდნენ წიგნის თაროს
მომღიმარი
თვალებით...
სევდა მწვავდა თვალთა უპეს
სევდა გაურიყავი,
სიყვარულის
რიგში ღმერთო...
აქაც
ბოლო ვიყავი.
და როდესაც დახლთან მიველ
მომღიმარი თვალებით,
სიყვარულით
ლაჟვარდს ხელში
შეუერთდნენ ქალები.
წიგნის თაროს შერჩენოდა
ერთადერთი
კრებული,
და გამყიდველს ის თავისთვის
ჰქონდა გადადებული...
სიყვარული
რიგდებოდა
წიგნის მაღაზიაში
ის დღე იყო... გაზაფხული
იღვიძებდა
იაში,
მზე კოცნიდა თეთრ ალუბლებს,
ულამაზეს ლიანებს..
სიყვარული
რიგდებოდა
და მე...დავაგვიანე...
|
Живу,
как всегда, торопясь, а по сути -
Часы на недели меняю.
Доходное
дельце! Но в каждой минуте -
Скучаю, скучаю, скучаю...
А жизнь
без тебя,-просто глупость, беспечность!
Минуты в разлуке считаю...
И
в такт сокращениям мышцы сердечной -
Скучаю, скучаю, скучаю...
С
щелчком выключателя ночь наступает -
Я день без тебя выключаю.
И
вместо молитвы твержу, засыпая:
"Скучаю, скучаю, скучаю..."
Читаю.
Готовлю. Отправилась в гости -
И жить без тебя привыкаю.
Но тихое
слово, как тоненький мостик:
"Я так по тебе скучаю..."
В
такие моменты вдруг сердце сжимает,
Но светлая мысль пробегает:
"Он
так далеко,но меня вспоминает
И так же скучает,скучает.." |
|
| |
 | |  |
|
| ძებნა |
|
|
| კალენდარი |
| « მაისი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
| ჩანაწერების არქივი |
|
|
|
